شیشه سکوریت شده یا سخت شده نوعی شیشه ایمنی است که توسط عملیات حرارتی یا شیمیایی کنترل شده برای افزایش استحکام در مقایسه با شیشه معمولی پردازش می شود.
تمپر کردن سطوح بیرونی را تحت فشار قرار می دهد و داخلی را تحت کشش قرار می دهد.
چنین تنش‌هایی باعث می‌شود که شیشه سکوریت در هنگام شکستن، به‌جای اینکه مانند شیشه‌های آنیل شده معمولی به تکه‌های دندانه‌دار تبدیل شود، به تکه‌های دانه‌ریز خرد می‌شود.
تکه های دانه ای کمتر باعث آسیب می شوند.شیشه سکوریت به دلیل ایمنی و استحکام در کاربردهای مختلفی از جمله پنجره های خودروهای سواری، درب های دوش، آکواریوم ها، درب ها و میزهای شیشه ای معماری، سینی های یخچال، محافظ صفحه نمایش تلفن همراه، اجزای شیشه ای ضد گلوله، ماسک های غواصی و بشقاب ها و وسایل آشپزی استفاده می شود.
شیشه سکوریت شده تقریباً چهار برابر قوی تر از شیشه آنیل شده است. انقباض بیشتر لایه داخلی در طول ساخت باعث ایجاد تنش های فشاری در سطح شیشه می شود که با تنش های کششی بدنه شیشه متعادل می شود.
شیشه با ضخامت 6 میلی‌متر کاملاً سکوریت شده باید حداقل فشار سطحی 69 مگاپاسکال یا فشار لبه‌ای حداقل 67 مگاپاسکال داشته باشد.
برای اینکه شیشه ایمنی در نظر گرفته شود، تنش فشاری سطح باید از 100 مگا پاسکال تجاوز کند. در نتیجه افزایش تنش سطحی، هنگام شکسته شدن شیشه، برخلاف قطعات تیز و تیز، به تکه های گرد کوچک تبدیل می شود.
تنش های فشاری سطح به شیشه سکوریت استحکام بیشتری می بخشد. شیشه آنیل شده تقریباً هیچ تنش داخلی ندارد و معمولاً در سطح خود ترک های میکروسکوپی ایجاد می کند.
کشش اعمال شده بر روی شیشه می تواند باعث انتشار ترک شود که پس از شروع، کشش را در نوک ترک متمرکز می کند و باعث انتشار ترک با سرعت صوت در شیشه می شود.
در نتیجه، شیشه آنیل شکننده است و به قطعات نامنظم و تیز می شکند. تنش های فشاری روی سطح شیشه سکوریت حاوی عیوب است که از انتشار یا انبساط آنها جلوگیری می کند.
هر گونه برش یا سنگ زنی باید قبل از تمپر انجام شود. برش، سنگ زنی و ضربه های تیز پس از تمپر باعث شکستگی شیشه می شود.
الگوی کرنش ناشی از تلطیف را می توان با مشاهده از طریق یک پلاریزه کننده نوری، مانند یک جفت عینک آفتابی پلاریزه، مشاهده کرد.
