آتل فایبرگلاس یک وسیله پزشکی کم و بیش سفت و سخت است که برای نگه داشتن مچ دست و پا در یک راستا استفاده می شود.
آنها از پلاستیک سفت و سخت به نام قالب‌گیری حرارتی ساخته شده‌اند، یا پارچه‌ای که اغلب با میله‌های آلومینیومی تقویت می‌شود تا انعطاف‌ناپذیر باشد و با نوار چسب یا توری بسته شود.
انواع مختلفی از آتل ها وجود دارد. آتل از مواد مختلفی از جمله فلز، پلاستیک و پارچه ساخته می شود.
آنها را می توان در داروخانه ها یا از طریق اینترنت خریداری کرد یا توسط متخصص ارتوپدی یا فیزیوتراپیست به صورت سفارشی با نسخه ای که بر اساس نسخه تهیه می شود تهیه کرد. سپس برای اندازه گیری برای هر بیمار ساخته می شوند.
آتل فایبرگلاس تکیه گاه سفت و سختی است که از گچ یا رزین ساخته شده است (آتلی که برای ساختن “گچ گیری” فعلی استفاده می شود).
این آتل تونل کارپال توسط پزشک ساخته می شود تا فقط چند هفته از آن استفاده شود تا مچ دست را در یک وضعیت خاص نگه دارد، اما اغلب در وضعیت صاف، یعنی در حالت خنثی.
همان اصل ارتز را دارد که عموماً فراگیرتر است و ظاهر ظریف‌تر آن برای پوشیدن طولانی‌تر و اغلب به راحتی قابل جابجایی است.
در هر دو مورد، هدف از بی حرکت کردن مچ دست با ارتز یا آتل یکسان است: نگه داشتن مچ در حالت خنثی و در نتیجه راحت، در نتیجه از خم شدن مچ دست و در نتیجه انقباض تونل کارپال جلوگیری می کند که باعث تسکین درد می شود.
از فشرده سازی با جلوگیری از خم کردن مچ دست برای کاهش قطر آن و در نتیجه تشدید درد و فشار. تونل کارپال در واقع مانند یک تونل یا یک لوله است: در حالت مستقیم مچ، لوله صاف است.
در طول خواب، ماهیچه ها شل می شوند، مچ دست بسته به موقعیت خوابیده به صورت خم یا اکستنشن افتاده و سپس خم می شود، این لوله بسیار باریک می شود و در نتیجه فشرده سازی عصب میانی شدیدتر می شود.
علائم، دردهای شبانه هستند که مهم می شوند و می توانند باعث بی خوابی شوند.
