هر نوع انبه در میدان تره بازار تهران طعم، بافت، شکل و اندازه منحصر به فردی دارد که بسته به مرحله رسیدگی و زمان سال نیز ممکن است تغییر کند.
طبق گزارش هیئت ملی انبه، شش نوع اصلی انبه در ایالات متحده فروخته می شود که عبارتند از:
همه اینها اشکال مختلفی دارند، از بیضی تا گرد. طعم های مختلف ترش و هلو تا شیرین عسلی؛ و مجموعه ای از رنگ های قرمز تیره، سبز و زرد روشن.
همچنین نسبت دانه به گوشت و مقدار آب میوه در مقابل پالپ فیبری بر اساس نوع انبه متفاوت است.
اگرچه انبه در سرتاسر آمریکای جنوبی و مرکزی، آسیا و آفریقا رشد می‌کند، اما بیشترین فروش در ایالات متحده از مکزیک، برزیل، پرو، اکوادور، گواتمالا و هائیتی وارد می‌شود.
انبه سبز جوان طعمی شیرین و سیتریک ملایم دارد که برای تهیه ترشی هندی، چاتنی و مربای فیلیپینی، سالاد تایلندی، و خورش ها و سوپ های کارائیب خوب است. زردهای لطیف، از طرف دیگر، معمولا به صورت خام خورده می شوند و در نوشیدنی ها و دسرها استفاده می شوند.
وقتی نوبت به انتخاب یک انبه رسیده می رسد، یک قانون مهم وجود دارد.
“ابتدا آن را بو کن!” جت لی، سرآشپز و مالک یک فرنچایز در نزدیکی آتلانتا می گوید. لی هر بار 100 جعبه انبه تازه می‌خرد تا پنکیک انبه، بستنی، آب‌میوه و کیک و انواع نوشیدنی‌ها و دسرهای دیگر بر پایه انبه را برای رستوران آخر شب خود درست کند.
لی توصیه می کند: “انبه گرمسیری و خوشبو به این معنی است که رسیده و آماده خوردن است، در حالی که بوی ترش یا تلخ نشان می دهد که انبه ممکن است نارس باشد یا کیفیت خوبی نداشته باشد.”
انبه های رسیده مقداری عصاره دارند، اما نباید خیلی نرم و لطیف باشند. پوست باید صاف و سفت باشد نه چین و چروک.
