برای درمان صدمات در سطح استخوان و مفاصل معمولاً در مرحله اول درمان از آتل شبانه استفاده می شود تا ناحیه آسیب دیده را بی حرکت کرده و از بدتر شدن آن جلوگیری کند.
آتل ها به منظور حفظ موقعیت مناسب، امکان پشتیبانی و بی حرکت کردن نواحی مختلف بدن، به طور کلی مناطقی که بیشترین تحرک را دارند، استفاده می شود.
به این ترتیب از آتل به طور موقت در درمان شکستگی ها و دررفتگی ها استفاده می شود تا فرآیند استحکام استخوان و بهبود بافت های آسیب دیده امکان پذیر شود.
علاوه بر این، این دستگاه گردش خون وریدی و لنفاوی را در ناحیه آسیب دیده تسهیل می کند و بنابراین دومی اصلاح و از تغییر شکل جلوگیری می کند.
بسته به ناحیه ای که آتل در آن قرار می گیرد، عملکرد خاصی از بی حرکتی مفصل را انجام می دهد، بنابراین هر نوع که باشد، همان عملکرد را انجام می دهد، یعنی تعیین محدودیت برای تحرک بخش آسیب دیده.
بر خلاف گچ، آتل را می توان توسط خود بیمار تنظیم و برداشته و آن را به وسیله ای آسان برای استفاده تبدیل می کند.
آتل وسیله ای است که برای حمایت و ثابت نگه داشتن (بی حرکت) بخشی از بدن آسیب دیده استفاده می شود.
آتل را می توان برای آسیب های مختلف استفاده کرد. آنها اغلب زمانی استفاده می شوند که دچار شکستگی استخوان (شکستگی) یا دررفتگی بازو، آرنج یا شانه می شوید.
هدف از آتل یا آتل جلوگیری از حرکت استخوان شکسته یا دررفته است. آتل ها درد را کاهش می دهند و از آسیب بیشتر به ماهیچه ها، اعصاب و عروق خونی جلوگیری می کنند.
آتل ها یا آتل ها نیز خطر باز شدن زخم بسته (جراحتی که در آن استخوان از روی پوست بیرون زده است) را کاهش می دهد.
