رب گوجه شایان محصولی است که از گوجه فرنگی رسیده (گوجه فرنگی) تهیه می شود. در فرآیند آماده سازی، آن را پاک می کنند و می جوشانند و جرم غلیظی به دست می آید که محتوای جامد در آن حدود 40٪ است.
با توجه به GOST، چیزی در رب گوجه فرنگی نباید وجود داشته باشد، به جز گوجه فرنگی، آب و نمک. با وجود فرآیند طولانی جوشیدن، بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی مفید در رب باقی می مانند.
دو نوع رب گوجه فرنگی وجود دارد: شور و بدون نمک. بدون نمک معمولاً در قوطی‌های شیشه‌ای و حلبی بسته‌بندی می‌شود و معمولاً نمک‌شده را می‌توان بر حسب وزن در بشکه فروخت.
یک محصول با کیفیت را می توان با رنگ آن شناسایی کرد: نارنجی-قرمز – محصول بالاترین درجه، قهوه ای – درجه یک. به طور کلی، هر چه رنگ محصول تیره تر باشد، عیار کمتری دارد.
رب گوجه فرنگی توده غلیظی است که در نتیجه عملیات حرارتی گوجه فرنگی تازه به دست می آید. در تولید ماکارونی، گوجه فرنگی رسیده را پوست می گیرند و دانه ها را پوست می گیرند، مالیده و می جوشانند.
در حین پخت، در نتیجه تبخیر رطوبت موجود در گوجه فرنگی، غلظت مواد جامد به تدریج تا 30-45 درصد افزایش می یابد. هر چه غلظت مواد خشک در رب بیشتر باشد، گوجه فرنگی برای تهیه آن بیشتر و بهتر است.
در طی فرآیند عملیات حرارتی، گوجه فرنگی بیشتر خواص مفید خود را حفظ می کند. بنابراین رب گوجه فرنگی طبیعی تهیه شده از گوجه فرنگی تازه رسیده محصولی بسیار سالم محسوب می شود.
نمونه اولیه رب گوجه فرنگی برای اولین بار در قرن 19 ساخته شد. در آن زمان متخصصان آشپزی ایتالیایی سعی کردند با افزودن روغن زیتون، سیر و فلفل سس گوجه فرنگی تهیه کنند.
اکنون رب گوجه فرنگی به دو صورت تولید می شود به صورت رب نمکی که در قوطی ها یا شیشه های شیشه ای به فروش می رسد یا به صورت رب بدون نمک. ماکارونی بدون نمک اغلب در بشکه فروخته می شود.
